Program światowej polityki żydowskiej

Dziś będzie o książce ks. dr. Stanisława Trzeciaka „Program światowej polityki żydowskiej” (konspiracja i dekonspiracja) – wydanie II rozszerzone z 1936 r.

Za posiadanie tej książki w ZSRR w czasach stalinowskich groziło rozstrzelanie bez wyroku, a w PRL poważne represje. Sam ten fakt sprawił, że nie mogłem nie przeczytać tej książki. O jej istnieniu dowiedziałem się dzięki lewackiemu stowarzyszeniu „Nigdy  Więcej”, które podniosło rwetes, że ta rzekomo antysemicka książka jest sprzedawana na allegro. Pisałem o tym już wcześniej tu.

Po lekturze tej książki stwierdzam, że to co tam jest napisane jest bardzo niewygodne dla żydów. Tym bardziej niewygodne, że to co autor pisze opiera na żydowskich źródłach i cytuje różnych rabinów i żydowskich myślicieli z różnych wieków. Nie da się więc mu zarzucić że sobie to zmyślił, aby zniesławić żydów.  I dlatego z braku merytorycznych argumentów podnosi się wrzask: aj waj antysemityzm.

Książka liczy 185 stron oraz około 30 dodatkowych dopisanych już w czasach nam bardziej współczesnych (lata 80-te XX w. jak wnioskuję z treści) dotyczących masonerii.

Najpierw krótko o autorze. Ksiądz Stanisław Trzeciak (1873-1944) to polski duchowny katolicki. Był działaczem społecznym, doktorem teologii, profesorem Akademii Duchownej w Petersburgu. Był znawcą Talmudu, religii i działań Żydów.

ks. dr Stanisław Trzeciak przy pracy

Autor podzielił książkę na wstęp i 22 krótkie (5-10 stron) rozdziały wraz z zakończeniem.  Książka mimo iż jest krótka i nieduża (format A5) to jednak jej treść sprawia, że jej czytanie zajmuje sporo czasu. Trzeba bowiem przemyśleć to co pisze autor, aby zrozumieć o co chodzi. Nie jest to bowiem ani łatwa ani niestety zbyt przyjemna lektura. Z powyższych względów według mnie taki układ książki jest bardzo dobry.
Książka ta była pisana przed II wojną światową i to widać po języku. Jest on trochę inny niż dzisiejszy co widać po pisowni różnych słów i samych słowach. Mamy np. tem zamiast tym, tłómaczyć, encyklopedji itp. Po prostu taki był wtedy język. Przytaczając cytaty z książki będę je przedstawiał dla łatwiejszego zrozumienia we współczesnej wersji językowej.

We wstępie autor pisze o mentalności żydów, uważających się za „naród wybrany” czy „nadnaród”, który przypisuje sobie szczególną misję, która wg Ahad-Haama, tajnego wodza narodu żydowskiego z przełomu XIX i XX wieku „polega na tym, żeby być „nadnarodem”, „narodem proroków” wcielającym w siebie z pokolenia na pokolenie najwyższy typ moralności, by nieść najtrudniejsze moralne zobowiązania, bez jakiejkolwiek myśli o tym, czy przynosi on przez to szkodę, czy porządek ludziom, a wyłącznie tylko w imię istnienia tego wyższego typu„. Mamy tu więc bezwzględność w dążeniu do celu i ślepy fanatyzm. A celem tym jest panowanie nad światem.
Następnie autor wspomina niesławne „Protokoły mędrców Syjonu”, które są równie fanatyczne i jak pisze nie ma znaczenia czy są one autentyczne czy fałszywe. Jak dalej autor dowodzi protokoły te bronią się bowiem same. To co w nich zapisane już wówczas przed II wojną światową w dużej mierze się dokonało. Te protokoły są zatem programem dojścia przez żydów do władzy nad światem i są one realizowane. Dziś tj. 75 lat po zakończeniu II wojny światowej jeszcze bardziej dobitnie to widać. W kolejnych rozdziałach autor skrupulatnie i z naukowym podejściem analizuje różne punkty z ww. „Protokołów”. Można wręcz powiedzieć, że cała książka jest krótką analizą „Protokołów”.

W pierwszych czterech rozdziałach jest mowa o zakonspirowanych autorach pism żydowskich w starożytności, proroctwie, mesjanizmie praktycznym i celu marzeń żydowskich. Dowiadujemy się tutaj sporo o tym jacy są żydzi, co chcą osiągnąć i dlaczego oraz jaki to ma związek z ich religią i wierzeniami. Dowiadujemy się że żydostwo to naród zakonspirowany, któremu nie można ufać.
Żydzi wiele razy ukrywali swoje autorstwo różnych pism. Chcieli rozszerzać swoje idee wśród obcych narodów wśród których żyli, a nie chcieli aby te narody wiedziały, że głosicielami tych idei są żydzi. Inny cel to podtrzymanie na duchu narodu żydowskiego obietnicą przyjścia Mesjasza. Jednym z takich anonimowych pism jest Collatio Legum Mosaicarum et Romanarum z IV w. n.e.  Innym zaś jest Talmud bodaj najbardziej szowinistyczna księga na świecie. Według tej księgi, która dla żydów jest wyznacznikiem moralności i prawa ważniejszym niż Biblia, wszyscy nie-żydzi to „goje”, a jedynie żydzi są ludźmi. Goje to zwierzęta stworzone przez Boga do pracy dla żydów. Inne wg tej księgi są zasady moralne dla żydów, a inne dla gojów. Np. okradzenie żyda przez żyda lub żyda przez goja to przestępstwo, a okradzenie goja przez żyda już nie. Gdy o tym czytałem to pomyślałem sobie, że Hitler pewnie czytał Talmud i dlatego tak nienawidził Żydów, a że był podobnym fanatykiem co autor Talmudu to zastosował zasady z Talmudu wobec Żydów i innych narodów, a swój naród uznał za „nadnaród”.
Dalej mamy mowę o nadzwyczajnym proroctwie w odniesieniu do „Protokołów mędrców Syjonu”. Autor przedstawia tu już kilka cytatów z „Protokołów” i dowodzi że się to już spełniło lub się spełnia. Np. ks. Trzeciak pisze o tym, że w „Protokołach” jest mowa o wtrącaniu się żydów do prawodawstwa i dążeniu do zniszczenia małżeństwa, zwłaszcza jego nierozerwalności. I podaje że w latach 30-ych w II RP żydzi forsowali projekt ustawy umożliwiającej dość łatwe jak na owe czasy uzyskanie rozwodu. Dzisiaj zaś mamy ideologię gender i homomałżeństwa, a więc już każdy widzi, że ten punkt z „Protokołów” jest dalej realizowany, a żydzi ukrywają się pod maską ideologii gender i różnych lewackich organizacji. Aj waj antysemityzm.
Mesjanizm polega na tym, że Żydzi nie uznają Chrystusa i nadal oczekują przyjścia ich Mesjasza. Ów Mesjasz według ich wierzeń ma przyjść jako król potężny, zniszczyć narody gojów i założyć wszechświatowe królestwo żydowskie. Żydzi czekali na to 19 wieków od czasów Chrystusa, a ponieważ się nie doczekali to w pod koniec XIX wieku powstał syjonizm. I tu dochodzimy do celów marzeń żydowskich – ponieważ wg wierzeń Żydów ich Mesjasz nie przyjdzie dopóki nie ustanie jakiekolwiek panowanie nad Izraelem (w znaczeniu ich narodu) postanowili wziąć sprawy w swoje ręce i zrzucić panowanie nad ich narodem i sami zapanować nad światem, a wtedy przyjdzie ich Mesjasz. Do realizacji tego celu służą im wspomniane już „Protokoły mędrców syjonu”, gdzie cel ten jest podany, a które są szczególnym programem dojścia żydów do panowania nad światem. Jest to tzw. mesjanizm praktyczny – cały naród jest jego wykonawcą.

Rozdział piąty dotyczy środków do osiągnięcia celów. Mamy tu kilka cytatów z „Protokołów” np. „Państwo nasze krocząc drogą podboju pokojowego, ma prawo zastąpić okropność wojny przez mniej dostrzegalne, ale więcej celowe egzekucje, przy pomocy których należy podtrzymać terror, usposabiający do ślepego posłuszeństwa” – tym środkiem pokojowego podboju jest wojna ekonomiczna. Doświadczyliśmy jej (i wciąż doświadczamy) przez ostatnie 30 lat tzw. wolności w III RP gdzie polskojęzyczne elity ukrywające swoje żydowskie pochodzenie i nazwiska pod polskimi (np. Balcerowicz zamiast Bucholtz) wyprzedały nasz majątek narodowy za bezcen i zrobiły z nas niewolników ekonomicznych koncernów zachodnich, a tak naprawdę żydowskich.
„Wówczas nasze prawa międzynarodowe zniweczą właściwe prawa narodowe” – dobitnie to dziś widzimy będąc członkami UE. Straciliśmy suwerenność i wykonujemy tylko dyrektywy UE najczęściej sprzeczne z naszym interesem (choćby tzw. neutralność klimatyczna). Nawet w tak błahej kwestii jak żarówki nie mamy wolności (od kilku lat nie kupi się w Polsce zwykłej żarówki, ale to udało się nam póki co ominąć dzięki wprowadzeniu „żarówek wstrząsoodpornych”).
„Przy pomocy nędzy i wypływającej stąd zawistnej nienawiści, rządzimy tłumem i dłońmi jego miażdżymy wszystkich, którzy stoją na drodze do naszych celów” – najlepiej to widać na przykładzie rewolucji bolszewickiej dokonanej przez żydów Lenina i Trockiego dzięki pieniądzom bankierów i przemysłowców z Wall Street (pisze o tym w swojej książce Anthony C. Sutton).

Rozdział szósty dotyczy własności ziemskiej. Żydzi wiedzieli, że własność ziemska jest kluczowa dla osiągnięcia ich celów i dążyli do jej przejęcia. Także temu celowi służył wymyślony przez nich (Karol Marks) socjalizm i komunizm. Bolszewia w trakcie rewolucji w Rosji napuściła chłopów na właścicieli majątków ziemskich, ci ich zamordowali i przejęli ziemię, a potem bolszewia chłopom ziemię zabrała siłą, a opornych zamordowała jako „kułaków” lub wywiozła na Syberię.
Ideologie liberalizmu i socjalizmu były narzędziem Żydów do przejęcia przez nich własności. Sami Żydzi zaś byli konserwatywni i w ZSRR majątki będące w rękach Żydów nie były upaństwawianie i kolektywizowane. Żydzi nie wykazywali żadnych skłonności do socjalizmu jeśli chodziło o nich samych. Promowali zaś tę ideologię wśród innych nacji w swoim interesie. Autor podaje cytat na ten temat z „Protokołów mędrców Syjonu”: „Psychologia gojów ułatwia nam znacznie zadanie kierowania nimi. Te z pozoru tygrysy mają dusze baranów, a w głowach przeciągi. (…) Nie pojęli jeszcze i nie pojmą nigdy, że „kolektywizm” stanowi jawne pogwałcenie najważniejszych praw natury, która od początku świata tworzyła jednostki, niepodobne do innych, mające na celu właśnie indywidualność. (…)„.
Jak pisze na koniec rozdziału autor socjalizm i liberalizm są tylko dla „zbaraniałych gojów”, a konserwatyzm dla swoich.

Rozdział siódmy ma tytuł „Rewolucja a żydzi” i dotyczy działań żydów w kierunku wywołania na całym świecie rewolucji komunistycznych i przejęcia przez nich rządów we wszystkich krajach. Jak pisze autor największym sukcesem żydów w tej materii (w 1936 r.) była rewolucja w Rosji, którą żydzi zniszczyli, zrabowali, ujarzmili i przejęli nad nią władzę. Mamy też podane inne przykłady nieudane np. próba wywołania rewolucji w Anglii przez strajki górnicze w 1926 r. W Anglii działała wtedy handlowa misja bolszewicka „Arkos”, gdzie była centrala bolszewickich przygotowań do rewolucji w Europie. Służby angielskie dokonały rewizji w jej siedzibie dzięki czemu udaremniły plany żydów. Przechwycono różne dokumenty w tym wykaz opłacanych agentów w różnych stolicach Europy. Akcją kierował żyd Rosenholz. Po tym fiasku próbowali wywołać rewolucję w Austrii w 1927 r.. Ponieważ znów się nie udało część żydów zaczęła obierać inną strategię – osiągnięcie celu podstępem przez socjalizm.
Również wojna domowa w Hiszpanii była żydowską, komunistyczną rewolucją. Udaremnił ją gen. Franco choć on sam i jego ludzie także dalecy byli od świętości.

Rozdział ósmy dotyczy przygotowania i przebiegu rewolucji w Rosji. Żydzi najpierw za pomocą prasy i agitatorów omamili naród. Potem podsycali nienawiść klasową i głosili bardzo liberalne hasła które trafiały do mas, bowiem zapowiadały uwolnienie ich od ciemiężenia przez cara i „burżujów” i obiecywały niemalże raj na ziemi. Mamy tu różne cytaty z „Protokołów” m. in. o wprowadzeniu trucizny liberalizmu do organizmów państwowowych gojów oraz o tym, że dzięki powstaniu republik mogą łatwo przekupować prezydenta, premiera czy posłów, a agitacja partyjna jest źródłem waśni, sporów, nieładu i mocno osłabia państwo. To wszystko jak na dłoni widzimy dzisiaj w Polsce i na całym świecie.
Dalszy plan wg „Protokołów” przewidywał stopniowe ograniczanie władzy ustawodawczej i swobód konstytucyjnych i w końcowym etapie zastąpienie rządów i konstytucji w każdym kraju przez samowładztwo żydów, czyli władzę absolutną żydów. Plan ten w skróconej wersji zrealizowany został w bolszewickiej Rosji, gdzie żydzi nie dopuścili do uchwalenia konstytucji i od razu przejęli samowładne rządy. W obecnych czasach widzimy że ten punkt programu „Protokołów” jest wciąż realizowany. Cały czas kontrolowane przez żydów polityczne marionetki ograniczają naszą wolność, a żebyśmy się na to zgodzili kreują różne wydarzenia takie jak tzw. atak na WTC 11.09.2001 i tzw. światowy terroryzm (inwigilacja pod pozorem bezpieczeństwa), stopniowe likwidowanie gotówki pod pretekstem walki z przestępczością (dzięki czemu władza ma coraz większą kontrolę nad obywatelami, a po pełnej likwidacji gotówki do czego zmierzają kontrola będzie całkowita – jednostki niepokorne będą miały zablokowane konto i nie będą mogły niczego kupić), przymusowe szczepienia pod pretekstem dbałości o zdrowie dzieci (a tak naprawdę chodzi o ich osłabienie, aby jako młodzi dorośli nie byli zdolni ani intelektualnie ani fizycznie do buntu przeciw zamordystycznej władzy, a przy okazji duży zarobek na szczepionkach i potem lekach). Władza ustawodawcza też jest ograniczana przez różne umowy międzynarodowe takie jak CETA czy Trybunały Arbitrażowe, które uniemożliwiają rządom np. nakładanie podatków na korporacje czy wprowadzanie ostrych norm na produkty. Wtedy bowiem korporacja pozywa kraj do trybunału, a ten zasądza ogromne odszkodowanie za utracone zyski. To tylko oczywiście kilka przykładów.
„Protokoły” mówią też o tym, że po zapanowaniu żydów przez przewroty państwowe należy zdławić wszelkie możliwości oporu przeciw nim, a w tym celu wymordować inteligencję . „Kiedy nareszcie zapanujemy niepodzielnie przy pomocy przewrotów państwowych (…) postaramy się, aby przeciwko nam nie było spisków. W tym celu bez miłosierdzia będziemy skazywać na śmierć wszystkich, którzy z bronią w ręku sprzeciwiać się będą objęciu przez nas panowania„. Zrealizowali to szczególnie w Polsce i w Rosji gdzie właśnie wymordowali inteligencję mogącą poderwać naród do oporu i powstania przeciw żydowskiej dyktaturze. Posługiwali się przy tym dla zmyłki nieżydami takimi jak np. Dzierżyński Polak – kat Rosji, okrutnik Peters Łotysz lub zmieniali nazwiska swoje na nieżydowskie jak Różański (Goldberg).

Rozdział dziewiąty dotyczy ustawodawstwa bolszewickiego i znów mamy cytaty z „Protokołów”. Np. „Skasujemy wszelkie nauczania wolne” To zrobiono. Wszędzie na świecie istnieje obowiązek szkolny i dzieci muszą uczyć się w szkołach tego co ustali władza. Nauczanie domowe w wielu krajach jest zabronione. Np. w Niemczech grozi za to kara więzienia. Nauczanie państwowe jest takie, że kształtuje bezmyślność, postawy bierne i uległe wobec władzy, dąży do całkowitego uzależnienia społeczeństwa od władz (zasiłków, świadczeń, zakazów, nakazów itp.). Np. na zachodzie uczy się dzieci i w ogóle społeczeństwo, żeby w razie gdy napotkają np. nożownika ukryć się gdzieś i dzwonić po policję. W tym czasie ów nożownik może ich zadźgać, a przy zorganizowanym działaniu kilku osób można go unieszkodliwić. Druzgocące skutki tego widzimy na przykładzie masakry na wyspie Utoya, gdzie Anders Breivik mając jeden karabin i działając w pojedynkę zamordował kilkadziesiąt osób, bowiem nikt nie próbował zareagować w związku z wyuczoną bezradnością.
„Chcąc przyzwyczaić narody do posłuszeństwa, należy uczyć je skromności, potrzeba więc będzie ograniczyć wyrabianie przedmiotów zbytku” – w ZSRR tak ograniczono te przedmioty zbytku, że panował głód i nędza. Dzisiaj nie jest aż tak źle, w sklepach towarów jest mnóstwo, ale nadal zarabiamy bardzo mało i żyjemy biednie. Na zachodzie wiele lepiej nie jest – patrz Francja i protesty żółtych kamizelek trwające już prawie 1,5 roku.
„Strajki jest to sprawa najniebezpieczniejsza dla rządu. Skończą się one z chwilą, kiedy my posiądziemy władzę„. I w ZSRR czasów leninowsko-stalinowskich nie było strajków. Każda próba buntu kończyła się bowiem w łagrze lub od razu na cmentarzu. A bunntować się nie bardzo było komu, bo była nędza i głód, więc ludzie byli zajęci walką o przetrwanie.
„Każda ofiara z naszej strony warta jest tysiąca ofiar gojów” – żydowscy komisarze w ZSRR mordowali swe ofiary bez litości powtarzając „to za dawne pogromy” czy „za jedną kroplę krwi żydowskiej garniec krwi gojów”. W Polsce pod koniec lat 40-ych XX w. istniał komunistyczny obóz koncentracyjny „Zgoda” w Świętochłowicach. Jego kierownik żyd Salomon Morel sam znęcał się nad polskimi, niemieckimi i innymi więźniami, wielu z nich mordując. Motywował to tym, że jest to zemsta za to co przeszedł w Auschwitz (co było kłamstwem, bo w Auschwitz nigdy nie był, a w czasie wojny ukrywał się w gospodarstwie Józefa Tkaczyka w Garbowie). Kanalia ta uniknęła kary, bowiem uciekła z Polski do Izraela jako „ofiara antysemityzmu”.

Rozdział dziesiąty ma tytuł „Dekonspiracja”. Mowa jest tu o tym, że żydzi zdemaskowali się poprzez rewolucję w Rosji. Po niej jasno było widać, że „Protokoły” są autentycznym planem zapanowania żydów nad światem. To co tam zapisano w Rosji się dokonało, bo żydzi przejęli tam władzę. Autor przedstawia tu też podobieństwo „Protokołów” do Talmudu i to, że wywodzą się one właśnie z tej księgi. Głównym podobieństwem jest wielka pogarda dla nie-żydów nazywanych w Talmudzie „gojami” występująca też w „Protokołach” gdzie nie-żydzi to także „goje”.  Według Talmudu (Baba mecia 114 b): „Wy (Izraelici), wy moje owce, owce mojego pastwiska ludźmi jesteście, wy nazywacie się ludźmi, narody świata jednak nie nazywają się ludźmi lecz bydlętami„. Co więcej niektórzy żydzi nawet przyznają się do tego co robią. Np. angielski uczony żyd dr Oskar Levy: „Wszystkie rozruchy i idee sekciarskie wytryskują z żydowskiego źródła (…) My żydzi nie jesteśmy dzisiaj czym innym jak tymi, którzy demoralizują świat i burzą, jesteśmy jego podpalaczami i katami„. (The World Significance of the Russian Revolution” Pitt-Rivers Oxford 1920 – przedmowa dr. Oscar Levy)

Rozdział jedenasty przedstawia list księcia żydów w Konstantynopolu do żydów w Arles we Francji z 1489 r. i wyjaśnia jego związki z rewolucją (wojną domową) w Hiszpanii. Pod koniec XV w. król Francji Ludwik XI nakazał żydom mieszkającym w Prowansji przyjęcie wiary chrześcijańskiej albo opuszczenia Francji. Powodem jest wyzysk przez żydów miejscowej ludności i tyranizowanie jej przez lichwę. Żydzi Ci napisali list do księcia żydowskiego w Konstantynopolu aby im poradził co robić w tej sytuacji. Książę poradził im, aby przyjęli wiarę chrześcijańską, ale zachowali zawsze pamięć o Mojżeszu w sercu. Dalej radził im, aby  udając chrześcijan robili wszystko, aby ich dzieci zostały kupcami, lekarzami, aptekarzami, prawnikami, notariuszami, a nawet katolickimi duchownymi. Gdy to wszystko im się uda to po wielu latach z pognębionych staną się wysoko wyniesionymi i pomszczą swoją krzywdę.
I taki plan zastosowali żydzi w Hiszpanii. Pojawili się tam tzw. marani – żydzi, którzy przeszli na chrześcijaństwo. Robili wszystko, aby udowodnić Hiszpanom, że są tacy jak oni. Nawet wystawiali za drzwi swoich mieszkań gotujące się garnki z mięsem świńskim. Po cichu zaś w domach praktykowali judaizm. Wśród księży było wielu maranów. Doszli w pewnym momencie aż na szczyt władzy. Prezydent Alcalo Zamorra był z pochodzenia maranem i liberałem. Minister oświaty De Los Rios też był maranem. Gdy marani doszli do władzy wprowadzali prawa korzystne dla żydów, a  rządząca lewica wprowadziła rozdział kościoła od państwa. Zaczęło się palenie kościołów i terror co doprowadziło do wojny domowej którą wygrał gen. Franco i żydokomunistyczna rewolucja poniosła fiasko.

Rozdział dwunasty przedstawia podłoże do rewolucji w Rosji. Żydzi postarali się nie tylko o to, aby przez prasę i agitatorów ogłupić naród, ale także aby skompromitować w oczach narodu cara. Niestety trzeba powiedzieć, że car był intelektualnie a może mentalnie słaby i dał się ograć żydom jak dziecko. Na cara Mikołaja II ogromny wpływ miał Rasputin. Car wręcz ślepo mu wierzył i ufał. Żydzi, w osobie Arona Simanowicza zadbali o to, aby Rasputin był pod ich kontrolą. Tym samym mieli w garści cara. Gdy trzeba było kogoś nominować car zwracał się w tej sprawie do Rasputina, a ten dostawał nazwisko od Simanowicza. Wprowadzeni tak na stanowiska żydowscy agenci lub osoby przekupione stanowiskiem (damy ci tekę ministra, ale masz robić to i to jak chcemy) robili robotę wywrotową, czym działali na szkodę Rosji i kompromitowali cara w oczach społeczeństwa. W podobnym sposób żydzi usuwali z rządu i urzędów osoby dla nich niewygodne.

Rozdział trzynasty przedstawia nam jak „Protokoły” mają się do moralności oficjalnego kodeksu żydowskiego „Szulchan-aruchem”, który dla żydów jest niemal równie ważny jak Talmud. Wg tego kodeksu np. jeśli żyd pomoże drugiemu żydowi oszukać goja to temu żydowi pomocnikowi należy się udział w zysku z tego oszustwa. Natomiast żyd nie może oszukać innego żyda, bo to jest przestępstwo. Kodeks ten przewiduje także, że każdy żyd, który działa na szkodę narodu żydowskiego (np. mówiąc prawdę o co knują żydzi chcąc ostrzec inne narody o tym co im grozi) jest zdrajcą. A zdrajcę każdy żyd ma obowiązek zabić lub jeśli to możliwe okaleczyć tak, aby nie mógł dalej prowadzić swej zdradzieckiej działalności (np. oślepić, uciąć język itp.). Tu autor podaje przykład procesu w Bernie dotyczącego autentyczności „Protokołów”. Świadkowie żydowscy powoływani jako eksperci wypowiadali się że „Protokoły” to fałszywka mająca zniesławić żydów. Nie można im wierzyć, bowiem gdyby ktokolwiek z nich powiedział, że „Protokoły” są autentyczne zostałby przez innych żydów zamordowany lub ciężko okaleczony.

Rozdział czternasty opisuje I kongres syjonistyczny w Bazylei w 1897 r. oraz w Pradze w 1933 r. Dowiadujemy się znowu jak żydzi konspirują przed innymi narodami. Na obu kongresach odgrywano szopkę w postaci plenarnych obrad gdzie były gorące dyskusje i spory i gdzie byli obecni dziennikarze. Robiło to wrażenie chaosu. Tymczasem faktyczne obrady bez kłótni odbywały się w tym samym budynku piętro wyżej. Brała w nich udział wyselekcjonowana garstka elitarnych żydów, a pozostali uczestnicy kongresu nic nie wiedzieli o tym. Najważniejsze ustalenia zapadały na tzw. Komisji Sześciu, która była tak zakonspirowana, że o jej działaniach nie wiedzieli nawet członkowie Komitetu Wykonawczego, którzy obradowali w ukryciu przed resztą delegatów kongresu. Jak pisze autor, powołując się na żydowskie źródła, tak samo wyglądał przebieg kongresu w 1897 r. i 1933 r. I najprawdopodobniej „Protokoły mędrców Syjonu” zostały przyjęte podczas tajnych obrad I kongresu w Bazylei w 1897 r.

Rozdział piętnasty dotyczy wartości przysięgi żydowskiej. Według ww. kodeksu Schulchan aruch jeśli żyd jest zmuszony złożyć przysięgę gdy okradł nieżyda, a ten mu każe przysięgać, że tego nie zrobił to powinien przysięgnąć, a potem może w sercu tą przysięgę uznać za nieważną. Można też zwolnić się od przysięgi czy ślubu u rabina lub trzech pospolitych mężczyzn. Autor opisuje procedurę w takim przypadku. Oprócz tego żyd ma jeszcze asekurację od zobowiązań wynikających z przysięgi ogłaszając je z góry wszystkie jako nieważne na cały rok następny w „jom kippur” tj. dzień sądny. Wg ww. kodeksu jest nawet coś takiego jak anulowanie wszystkich ślubów czy przysięg, a raczej rozgrzeszenie całej gminy od krzywoprzysięstwa awansem na cały rok uroczyście i oficjalnie w synagodze. Wypowiadana jest odpowiednia formuła (autor podaje jej treść) przez najwyższego uczonego spośród zebranych, po czym odmawiana i śpiewana jest 3 razy modlitwa Kol nidre (treść na str. 104), której ostatnie zdanie brzmi „Nasze śluby nie powinny być żadnymi ślubami, nasze przysięgi nie powinny być żadnymi przysięgami„. Jak więc widać wartość przysięgi żydowskiej jest zerowa. Dotyczy to także zeznań przed sądem. Autor podaje tu jako przykład proces w Radomiu toczący się od 2.06.1936 r. w sprawie zajść w Przytyku liczącym w tamtych czasach ok. 3000 mieszkańców z czego 90% to żydzi. W procesie było oskarżonych 43 Polaków. 33 z nich sąd uniewinnił odrzucając zeznania żydów jako niewiarygodne. Szczegóły autor opisuje na str. 104-106.

Rozdział szesnasty ma tytuł „My i wy, czyli otwarte przyznanie się do konspiracyjnej walki żydostwa ze światem aryjskim”. Autor przytacza tu fragmenty z 2 artykułów z pisma Century Magazine (I i II 1928 r.) autorstwa rumuńskiego żyda Markusa Eli Ravage, zatytułowanego „Istotny zarzut przeciw żydom” („The real case against the Jews”) i „Commissary to the Gentiles”. W artykułach tych przemawia do nieżydów jakby w imieniu żydów używając form „wy” i „my”. I jest tak bezczelny, że aż trudno w to uwierzyć i demaskuje żydów tak, że lepiej nie można sobie było tego wymarzyć. Pisze np. jak cytuje autor „Jesteśmy arcypodżegaczami do wojen światowych i głównie odnosimy korzyści z takich rzezi narodów. (…) Obwiniacie nas, żeśmy wzniecili rewolucję w Moskwie. Niech będzie, my to przyznajemy. No i ?!”
Jeszcze lepiej jest dalej, bowiem Rawage przyznaje, że „Protokoły mędrców Syjonu” są autentyczne. „Rosyjski prostak fałszuje zwitek papieru i ogłasza w książce, którą nazywa „Protokołami mędrców Syjonu”. Wy uważacie tę książkę za autentyczną. Dobrze! Dla dowodu chcemy podpisać się pod każdym słowem. Jest ona niesfałszowana i autentyczna. (…)”
„Weźmy trzy główne rewolucje w nowych czasach, francuską, amerykańską i rosyjską. Czym one były innym jak nie triumfem żydowskiej idei o sprawiedliwości społecznej, politycznej i gospodarczej” – Trudno nie przyznać mu racji.
„Myśmy to uczynili wyłącznie nieodpartą siłą naszego umysłu, ideami, propagandą” – tu także zgoda. Bez uwierzenia mas żydokomunistycznej propagandzie nie udałaby się ani rewolucja we Francji, ani w Rosji ani żadna inna. Piszę we Francji, w Rosji, a nie francuska, rosyjska, bo to nie Francuzi ani Rosjanie byli autorami tych rewolucji. Przedstawiciel narodu autorów powyżej sam się przyznał.
Z drugiego artykułu np. „Goj nie pozna nigdy istotnego znaczenia naszych przestępstw” – tu również trudno zaprzeczyć skoro 99% ludzkości (albo i więcej?!) do dziś wierzy w szkolną wersję, że rewolucję francuską wywołali Francuzi, a bolszewicką Rosjanie.
„Wy nazywacie nas wywrotowcami, agitatorami, podżegaczami do rewolucji. Zgadza się to zadziwiająco, nachylam się przed waszym odkryciem!”
Mamy nawet odniesienie do czasów starożytnych: „Przewrót jaki wniosło chrześcijaństwo do Europy był wprowadzony i przeprowadzony przez żydów, jako akt zemsty przeciwko wielkiemu aryjskiemu państwu. A kiedy wy mówicie o żydowskich sprzysiężeniach nie mogę pojąć, dlaczego nie myślicie o zburzeniu Rzymu i o całym starym świecie kulturalnym„. Rzym fizycznie zniszczyli Sławianie („barbarzyńcy”), ale moralnie rozłożyli go najpierw żydzi. Akurat za to możemy żydom podziękować, bo Rzym był też wrogiem Sławian.
Na zakończenie rozdziału autor zamieścił (str. 115 i 116) kopie spisu treści obu numerów jako dowód, że taki autor, magazyn i artykuły rzeczywiście istnieją.

Rozdział siedemnasty dotyczy pism pokrewnych „Rabin o gojach”, „Na cmentarzu żydowskim w Pradze” i „Mowa rabina we Lwowie”. Te pisma stanowią potwierdzenie tego, że „Protokoły” nie są jakimś tworem oderwanym od mentalności i kultury żydowskiej, ale wręcz przeciwnie. Te pisma są jakby zarysem „Protokołów” – określają co żydzi powinni zrobić by osiągnąć cel (np. przejąć ziemię, prasę, zawładnąć giełdą i zadłużyć państwa, zapanować nad urzędami, sądami itd.). „Protokoły” podają szczegółowy plan jak to osiągnąć. A i w tych pismach, jak i w „Protokołach” jest ten sam cel – panowania żydów nad światem. Tu krótki cytat z „Na cmentarzu żydowskim w Pradze”, który to potwierdza „Bracia! (…) osiemnaście wieków prowadzi naród izraelski walkę o panowanie, które zostało obiecane Abrahamowi, a które nam wyrwał Krzyż„.

Rozdział osiemnasty dotyczy Świadków Jehowy (do 1933 r. nazywali się Badaczami Pisma Świętego). Jest to żydowsko-chrześcijańska sekta założona przez kupca Karola Russela z Brooklynu (USA). Myślą przewodnią tej sekty jest przygotowanie umysłów ludzi na objęcie panowania żydów nad światem. Żeby było to łatwiejsze do przyjęcia przywódcy sekty podają uzasadnienia religijne, których podstawą są „Wykłady Pisma św.” w siedmiu tomach, napisane przez Russela oraz inne mniejsze pisma. Sekta ta wydaje pismo Strażnica (dawniej Strażnica Sjonu). Na potwierdzenie tego co pisze autor podaje różne cytaty z „Wykładów Pisma św.” i je analizuje. Mamy tu zbieżność treści „Wykładów” z treścią „Protokołów”. Np. taki cytat z „Wykładów”: „Wielkie jednak walki przyjść muszą, zanim nowy czas nastąpi”. „Niesłychany ucisk czasu poprzedzi przyjście mesjasza”. W „Protokołach” mamy zaś podane, że żydzi dojdą do władzy przez dokonanie przewrotów państwowych, co spowoduje zniszczenie państw narodów rdzennych. Na zgliszczach tych państw żydzi zbudują swoją władzę tak jak to było w ZSRR.
Mamy tu jeszcze informację o tym, że w II RP nadano tej organizacji w 1928 r. religijny charakter mimo iż to co głosili jej członkowie było wywrotowe, antypaństwowe i antykatolickie. Mamy tu więc kolejny dowód na to, że rządy tzw. sanacji z sanacją nie miały nic wspólnego i były antychrześcijańskie i żydomasońskie. Znacznie więcej dowodów jest w omówionej już przeze mnie książce pt. „Józef Piłsudski bez retuszu”.

Rozdział dziewiętnasty dotyczy obrządku żydowsko-katolickiego mszy. Chodzi tu o to, że żydowscy konwertyci (katolicy żydowskiego pochodzenia) dążyli do tego, aby mieć możliwość uczestnictwa we mszy w języku hebrajskim. Wg autora miało to na celu osłabienie Kościoła Katolickiego. Nie jestem teologiem ani religijny też nie jestem (co nie znaczy, że jestem ateistą), więc nie będę tutaj tego rozwijać. Ciekawy natomiast jest według mnie spór o pogrzebanie zwłok urzędnika wojskowego II RP Neumana. Był on, jak wszyscy sądzili katolikiem (bo przyjął kilka lat wcześniej chrzest) i miał mieć zorganizowany pogrzeb katolicki. Tak zarządził prokurator. Rodzina jednak wniosła sprzeciw twierdząc, że był żydem. Żona udowodniła przed sądem, że jej mąż był prawowitym żydem bowiem miał żonę żydówkę, pokrywał opłaty na gminę żydowską (na co jako potwierdzenie były kwity), a syna obrzezał. W związku z tym sąd nakazał pochować Neumana na cmentarzu żydowskim. Taki to był z niego katolik. Kolejny przykład na fałszywość żydów.

Rozdział dwudziesty dotyczy realizacji mesjanizmu w świetle historycznych wypadków. Przez 19 wieków żydzi czekali na nadejście swojego mesjasza. Nie doczekali się, więc postanowili wziąć sprawy w swoje ręce i tak powstał syjonizm. Dalej mamy opis działań syjonistów, kongresy, ich różne koncepcje w dążeniu do celu (zapanowania nad światem). Z tego rozdziału możemy domniemywać, że „seryjny samobójca” to chyba wynalazek żydów. Świadczą o tym nagłe i dziwne zgony syjonistów mających inne zdanie niż jakby to dziś ująć główny nurt. Np. Theodor Herzl zmarł w 1904 roku w wieku tylko 44 lat rzekomo na serce. Był uznany za zdrajcę. Główny jego ideowy spadkobierca Wolfson także nagle umiera w 1914 r. Tymczasem przywódca głównego syjonistycznego nurtu Ahad-haam żył i dziar łał do 1927 r. Po tym gdy w 1914 r. Ahad-Haam nie miał już konkurencji wydarzenia poszły szybko – I wojna światowa i rewolucja żydokomunistyczna w Rosji. Miliony gojów straciły życie, ich państwa się rozpadły (jak Austrowęgry) lub znacznie osłabiły. Tymczasem żydzi zrobili interesy na tej wojnie i urośli w siłę. Nahum Sokołow na kongresie w Pradze w 1933 r. powiedział: „Znikli carowie, sułtani i cesarze. Syjonizm stał się utwierdzonym na piśmie prawem narodów. Milionom żydów poręczono prawa majątkowe.” Mamy też dobitnie udowodnione, że przed II wojną światową Francja była już rządzona zupełnie przez żydów. Autor wymienia (str. 166-167) nazwiska kilkudziesięciu mniej lub bardziej ważnych urzędników w ministerstwach czy na stanowiskach podsekretarzy.

Rozdział dwudziesty pierwszy dotyczy podwójnej etyki i podwójnej polityki. Inne są one dla żydów, a inne dla reszty narodów. Realizując rewolucję żydzi rzucają różne wzniosłe hasła jak: postęp, wolność sumienia, tolerancja, równość wobec prawa, równość obywatelska, dbałość państwa o obywatela (socjalizm) itd. Pod ich osłoną, mając osobną etykę dla siebie a osobną dla „gojów” przedzierają się oni do społeczeństw rdzennych jak pod zasłoną dymną i rozkładają te społeczeństwa moralnie, socjalnie i politycznie. Wyśmiewają i wyszydzają wiarę i uczucia narodowe u innych podczas gdy sami są skrajnie nacjonalistyczni i mocno bronią swej religii. Odniosę się tu trochę do czasów współczesnych. Jak dziś wiemy wszechświatowa rewolucja żydokomunistyczna przez zastosowanie siły i terroru nie powiodła się. Najwyraźniej świat gojów nie był aż tak głupi jak się żydom wydawało i po tym co zrobili w Rosji stawił zbyt silny opór. To jednak nie znaczy, że rewolucja się skończyła. Wcale nie. Ona trwa cały czas. Zmieniła tylko formę. Skoro marksizm zawiódł dziś żydzi stosują w tym celu jego zmodyfikowaną wersję czyli neomarksizm albo marksizm kulturowy. Stosują te same hasła co poprzednio np. tolerancja (czyli wg nich bezwarunkowa zgoda na wpuszczenie milionów nienawistnie nastawionych do Europejczyków muzułmanów – używają ich jako ślepego narzędzia do zniszczenia nas i naszej kultury i cywilizacji), wolność sumienia (teraz to się nazywa wolność wyboru czyli prawo do zbrodni na życzenie – tzw. aborcji), postęp to dziś ideologia gender, homomałżeństwa, promowanie dewiacji, zmiany płci u dzieci itp. A zamiast armii dzisiaj narody (przynajmniej w Europie) terroryzuje się przez odpowiednie prawo (tzw. mowa nienawiści, czyli wszystkie opinie które są niezgodne z tym co nakazuje myśleć władza (czyli żydzi) są karane – niekiedy nawet więzieniem) i opanowanie przez neomarksistów instytucji (sądy, uczelnie itd.). Często wystarczy jednak tylko nazwanie kogoś homofobem, islamofobem, antysemitą itp. aby sam zamilkł lub zaczął mówić tak „jak trzeba”. Tu Szwecja jest doskonałym przykładem państwa które przez dziesięciolecia neomarksizmu sterroryzowało naród tak, że oni boją się nie tylko mówić, ale nawet myśleć inaczej niż każe władza (tak wynika z relacji Polski mieszkającej od ponad 30 lat w Szwecji, którą czytałem jakieś 2-3 lata temu).

W zakończeniu autor pisze, że Rosja była ostrzegana o tym, że żydzi knują, by wywołać rewolucję i realizują plan opisany w „Protokołach”. W 1901 r. Jerzy Butmi wydając „Protokoły” we wstępie pisał, że jest to piekielny plan, który każdy powinien znać, żeby móc ocalić naród od zguby. Butmi postulował tu jako przeciwdziałanie wykluczenie żydów z armii i floty, ze szkolnictwa, sądownictwa, administracji państwowej, zakazać im prawa posiadania majątków ruchomych i nieruchomych, zakazać korzystania ze  służby chrześcijańskiej i że jeśli Rosja tego nie zrobi, to popadnie w niewolę żydowską. I jak wiemy w Rosji „Protokoły” wyśmiano, zlekceważono i nastąpiła żydokomunistyczna rewolucja. W 1905 r. Nilus inny rosyjski patriota pisał tak: „Istnienie systemu głosowania zawsze pozwala Syjonowi przy pomocy łapówek przeprowadzić te prawa, które mu najbardziej odpowiadają. Najdogodniejszym dla żydów ustrojem państwowym „gojów” jest republika, bo przy niej najłatwiej jest im kupić sobie większość. Ustrój ten daje nieograniczoną swobodę ich agentom i armii anarchistów. Z tej przyczyny żydzi są stronnikami liberalizmu (dzisiaj to się zwie liberalna demokracja), głupi zaś „goje” otumanieni przez nich, nie widzą tak rzucającego się w oczy faktu, że w republice nie ma wcale więcej wolności niż w ustroju autokratycznym„. Zgoda od wielu lat to obserwujemy na przykładzie naszego kraju, gdzie polskojęzyczne marionetki pod żydowskie dyktando ograbiły nas z majątku i zrobiły z nas niewolników ekonomicznych, a teraz wciskają nam ideologię gender i inne „nowoczesności” i choć rząd jest teraz niby patriotyczny, to jednak na gadaniu się kończy, a sodomia wdziera się do nas coraz bardziej. Musimy zatem jako naród się obudzić i zmienić ten ustrój. Alternatywy są dwie: przywrócenie monarchii (wersja Grzegorza Brauna) lub demokracja szwajcarska. Pierwsza opcja raczej nie wchodzi w grę, bo mentalnie odbiegliśmy od tego daleko. Poza tym istnieje zawsze ryzyko dojścia do władzy tyrana mającego w swoich rękach pełnię władzy. Zostaje zatem druga opcja, której jestem zwolennikiem – demokracja szwajcarska oparta na referendach, które rząd musi przeprowadzić po zebraniu określonej liczby podpisów i jej wynik musi wdrożyć w życie. W ten sposób naród może obalić każdą ustawę jak i przeforsować samemu każdą ustawę lub zmianę konstytucji. Wtedy przekupstwo polityków traci sens, a przekupić całego narodu się nie da. Musimy więc pokazać żydom, że „goje” jednak nie są takie zbaraniałe jak im się wydaje. Tylko tak możemy pozbyć się syjonistycznej okupacji z naszego kraju.
Na koniec autor pisze, że praca ta ma na celu ostrzeżenie narodu polskiego przed niebezpieczeństwem i że autor nie potępia narodu żydowskiego jako całości i nie nawołuje do nienawiści wobec żydów. Wręcz przeciwnie szanuje on uczciwych żydów, których działalność jest pożyteczna i dla społeczeństwa nieżydowskiego. Przychylam się do tego co pisze autor i również apeluję, aby lektura tej książki czy tylko mojego streszczenia nie była powodem do nienawiści do żydów jako całego narodu. Chodzi tu o to, abyśmy wiedzieli do czego zmierzają syjoniści i jak to robią, aby móc się bronić i nie być „zbaraniałymi gojami”. A że żydzi pożyteczni także są to jako przykłady można podać choćby Normana Finkelsteina (zdemaskował „Przedsiębiorstwo Holokaust” swoją książką o takim właśnie tytule) czy rabina Cohena (rabin ortodoksyjny, antysyjonistyczny – wywiadu z nim można posłuchać na you tube: https://www.youtube.com/watch?v=KKcroJFD_-4&t=184s

Mamy jeszcze dodatkowe ok. 30 stron na których jest mowa o tym, że wiarą masonerii jest satanizm, o soborze watykańskim II i mamy lucyferyczny plan zniszczenia Kościoła. Są to informacje mocno religijne. Jak kogoś to interesuje to też warto przeczytać.